Nie lubię wakacji, za dużo się dzieje i za duży zamęt. Dookoła pełno spieszących się ludzi, dudnienie samochodów. Żar doskwiera najbardziej. Chowam się w cieniu mojego domu, chłodzę wentylatorem. Mój pies chłodzi się pod łóżkiem. Jesień jest kojąca, deszcz zmywa pot, zatula książką i pcha do sztuki, do przodu. *** Skroiłam na swoją miarę spacer. Przyjrzałam się liściom, drzewom i wodzie. Kładka nad wodą zaprosiła mnie by ją przekroczyć. Nie zrobiłam tego, zostawiłam na następny raz. Następnych razów chcę, żeby było sporo. Ten raz jest inicjacją wgłąb przyrody. *** Rysuję twarz, która bytuje we mnie, jest blada i różowa. Zależy od światła, które na nią pada, od tła pochłaniającego refleksy słońca. Gwiazdy świecą na gładkim niebie, gwiżdżą na świat z daleka. Jest mi obojętne czy wyśpię się tej nocy, czy obudzę przed świtem. I tak ptaki zaćwierkają, a koty i wiewiórki wejdą w drzewa obok mojego pokoju, wydając swoje dźwięki. *** Jestem zamknięta w sobie jak kwiat w nocy. *** Strumień wody